15 februari 2013

Doordat we uit ons ritme waren, was de nacht een beetje raar. Vaak wakker, beetje vreemd en veel gedachten bij het thuisfront. Uiteindelijk toch nog lekker geslapen, na het lezen van de "thuisberichten" tot de conclusie gekomen dat het kaarsje aansteken nog net op tijd was....Om 7.15 fris en fruitig aan een heerlijk ontbijtje, om 8 uur gepakt en gezakt vertrokken met gids en chauffeur door de drukke ochtendspits in Medan. We reden langzamerhand de stad uit en de bergen in, het weer was een beetje zonnig, niet al te warm en hoe hoger we kwamen, hoe koeler het werd. De gids vertelde allerlei bijzonderheden over de mensen en het land. Ambtenaren zijn de enigen die zaterdag en zondag vrij zijn en zijn verzekerd, de anderen werken eigenlijk elke dag, zijn niet verzekerd. Dus geen geld..ook geen medische hulp. Er is veel werk op het land, dat heel vruchtbaar is. Er groeit van alles, kokosnoten aan de bomen, cacaobonen, koffiebonen, sinaasappels. We aten langs de weg bij een stalletje "stinkfruit" en stinken deed het, best lekker om te eten en een soort mango's die je aan trossen kunt kopen. In de bomen zie je ook veel fruit ingepakt in plastic zakjes, anders wordt het opgegeten door de vleermuizen. Toch even beetje raar gezicht hoor, al die zakjes in een boom. We stopten nog een keer bij een man die kooien met vleermuizen in de tuin had. Hij vroeg of iemand van ons er 1 wilde vasthouden en ja hoor oma Anja deed dat natuurlijk en daar hing ie zo'n grote bruine vleermuis aan mijn arm. (later dacht ik pas aan hondsdolheid natuurlijk) We zijn nog gestopt voor een kleine wandeling eettentjes en apen die nieuwsgierig kwamen kijken wat er zoals werd gekookt. De mensen gooien het afval overal neer en dat vinden die apen wel lekker natuurlijk. In een stadje zijn we over een markt gelopen met konijntjes, hondjes en een groenten/ fruitmarkt. Alles was daar zo mooi uitgestald en al die kleuren! Een vegetarische lunch in een plaatselijk restaurantje, waar Ab wederom niet veel heeft gegeten. De weg werd steeds slechter en het weer ook! Tropische regenbuien terwijl we door grote plassen en kuilen hobbelden. Een echt historisch Batak dorp gezeten, met 8 gezinnen leven ze daar nog in een huis op palen. Elk gezin heeft een kleed, dat is de woonkamer, een houten rek voor de spullen, een kookplek en een gordijn waarachter de ouders slapen. Koken wassen, spelen en slapen allemaal rond dat kleed.te gek voor woorden..
Het kopje koffie dat we onderweg bestelden in een "warung" / eethuisje was zo vies dat we het over de balustrade hebben gegooid. Wel netjes betaald natuurlijk en "prima kassie" gezegd, dankjewel.
De Ferry die ons over zou varen naar Samosir eiland was vol en flexibel als we zijn gingen we maar met de boot een tuk-tuk, nou hij lekte aan alle kanten, had kapotte raampjes en een vieze dieselmotor. Wel weer een belevenis natuurlijk! Weer een prima kamer met uitzicht op het Toba meer, met balkon, als morgen nou ook nog de zon schijnt ...