Reisverslag 20 februari 2013

Vanochtend een beetje voorzichtig gegeten, vannacht wakker gelegen van maagkrampen. Om 9 uur met gids Edu vertrokken voor een stadstour door Jakarta. En weer zijn we verbaasd over de verkeersdrukte overal, de luchtvervuiling is hier ook heel hoog. Veel mensen hebben een mondkapje op en dat zouden wij soms ook wel willen. In de stad staan veel oude gebouwen met aan de voorkant een oude gevel en aan achterkant mag er nieuw aangebouwd worden. Midden in de stad een fontein en een 132 m hoge toren ( het symbool van Jakarta) van waaraf je over de stad kunt kijken als er geen smog is, bijna nooit dus! Er is ook veel nieuwbouw in de vorm van hotels, banken en kantoren, echte wolkenkrabbers. De belangrijkste doorgaande weg, waar al het dagelijks verkeer over gaat, is in het weekend gesloten voor verkeer. De weg wordt dan gebruikt door oa rolschaatsers. We bekijken het oude stadsarchief en gaan naar het oude gedeelte van de stad. In het historisch museum zie je veel terug van de oude leefgewoonten en de invloeden van de verschillende landen die over Indonesië hebben "geheerst" dat zijn er nogal wat: Portugezen, Engelsen, Nederlanders en later nog de Japanners. Uiteindelijk is het een zelfstandige staat geworden. De belangstelling van al die landen voor Indonesië had vooral te maken met de rijke grondstoffen in het land. Vooral de kruiden en specerijen werden door de Nederlandse handelaren geïmporteerd, om zoveel mogelijk winst te maken, gingen ze met elkaar samen werken in de VOC.
We gaan naar het museum van de Wajong poppen, deze poppen worden door middel van stokjes bewogen, een soort marionet dus. Er worden langdurige voorstellingen met deze poppen gegeven, die soms wel 7 uur duren. We rijden naar de oudste haven en lopen daar een uurtje rond, heel oude grote zeilboten, die bij ons in een museum liggen, varen hier nog dagelijks uit om de andere eilanden te bevoorraden. Het lijkt wel of de tijd hier even stil heeft gestaan. Het is er druk en er wordt keihard gewerkt. Er is sprake van overslag van stukgoed. Dat betekent dat de schepen met de hand geladen worden. Deze mannen komen van het platteland en verdienen 1 euro per dag, sturen daar ook nog geld van naar huis, slapen in een krotje maar hebben bijna allemaal een mobiele telefoon. Hoe dat kan?? Volgens de gids kopen ze die op afbetaling.
Na de lunch (waar een paar Chinese dames vreselijk zongen) gaan we naar een park waar alle provincies / districten van Indonesië zijn nagebouwd. Zo kun je in betrekkelijk korte tijd een indruk krijgen van alle verschillen bouwstijlen, klederdrachten, talen en gewoonten. Het regent behoorlijk maar het is tropisch warm, alles plakt. Om 18u zijn we terug in ons hotel, veel gezien vandaag, tijd voor een douche!